شعر شماره 4

تمام این جهان خونبار گشته است
دل مظلوم زغم غمبار گشته است
کجایند عقلهای آدمی زاد؟!
گمانم عقل ها بیمار گشته است
سلام من به یک وجدان بیدار
زخواب غفلت او بیدار گشته است.