شعر شماره 1.

چیزی به انتهای سعادت نمانده است
چیزی در این راه، به غایت نمانده است

طاقت بیار رفیق،سختی این راه پر خطر
چیزی برای رسیدن به طراوت نمانده است.

سلطان علی نایبی
۱۸ شهریور .۱۳۹۵

..........................